در سومین شماره‌ی «ثوره (انقلاب)؛ شبنامه‌ای برای روزهای تاریک» از ضرورت همبستگی مزدبگیران با مهاجران افغانستانی می‌خوانیم. از ضرورت همبستگی با آنان که از فاشیسم طالبانی گریخته‌اند و با انجام سخت‌ترین مشاغل و کمترین حقوق روزگار می‌گذرانند

در کوچه‌های تنگ فقر اما فرزندان تهی‌دستان تنها مسیر رهایی را روشن می‌کنند. این شعارها بر دیوارهای محله‌ای فقیرنشین در یکی از شهرهای استان اصفهان نوشته شده است، از درون شب تار به امید شکفتن گل‌های صبح، برای سقف و کتاب و گندم